Προσθετική Αποκατάσταση

Με τον όρο «Ένθετα –Επένθετα» εννοούμε αποκαταστάσεις που γίνονται σε μεγάλες κοιλότητες δοντιών, όπου δεν έχει μείνει πολύ οδοντική ουσία. Τα «Ένθετα –Επένθετα» κατασκευάζονται σε οδοντοτεχνικό εργαστήριο με υλικό υψηλής αντοχής –πορσελάνη ή ρητίνη –εξαιρετικής ακρίβειας και υψηλής αισθητικής, δεδομένου ότι κατασκευάζονται σε ιδανικές συνθήκες και όχι στο στόμα όπως το σφράγισμα με τη συνύπαρξη επιβαρυντικών παραγόντων, όπως σάλιο, περιορισμένος χώρος και χρόνος.

Το αποτέλεσμα που προσφέρουν, η αντοχή τους στον χρόνο και η αντίστασή τους στην αποτριβή, καθώς και η τέλεια εφαρμογή τους τα καθιστούν ιδανική λύση συντηρητικής αποκατάστασης, ακόμη και εάν το κόστος είναι μεγαλύτερο από αυτό ενός σφραγίσματος. Τα «Ένθετα –Επένθετα» αποτελούν μία πολύ καλή λύση αντικατάστασης δοντιών, εξαιτίας της εξαιρετικής λεπτομέρειας που προσφέρουν τόσο μορφολογικά όσο και ανατομικά σε σύγκριση με τα φυσικά δόντια.

Για την αποκατάσταση με «Ένθετα –Επένθετα» χρειάζονται δύο ραντεβού. Στο πρώτο, λαμβάνεται αποτύπωμα της περιοχής προς αποκατάσταση και προετοιμασία της περιοχής για να δεχτεί το νέο «τεχνητό» δόντι, ενώ ο ασθενής αποχωρεί με μία πρόχειρη κατασκευή που θα τον βοηθήσει στη λειτουργικότητα του στόματος μέχρι την τελική αποκατάσταση. Το αποτύπωμα στέλνεται σε οδοντοτεχνικό εργαστήριο όπου φτιάχνεται το Ένθετο –Επένθετο σύμφωνα με τις οδηγίες του οδοντιάτρου. Στο δεύτερο ραντεβού γίνεται η επικόλληση του Ένθετου –Επένθετου.

Οι οδοντιατρικές στεφάνες, γνωστές ως θήκες, αποτελούν μία έμμεση προσθετική αποκατάσταση, η οποία αντικαθιστά ολόκληρο το ορατό μέρος του δοντιού (μύλη). Οι οδοντιατρικές στεφάνες επιλέγονται για αποκαταστάσεις δοντιών με εκτεταμένες βλάβες, εκεί όπου δεν επαρκούν τα σφραγίσματα ή τα Ένθετα –Επένθετα. Οι θήκες μπαίνουν επίσης ως «τεχνητό» δόντι πάνω σε γέφυρες ή εμφυτεύματα. Κατασκευάζονται σε οδοντοτεχνικό εργαστήριο με διάφορα υλικά όπως χρυσός, κράματα μετάλλων, πορσελάνη ή συνθετική ρητίνη.

Πριν από μερικά χρόνια, οι οδοντικές γέφυρες αποτελούσαν την κύρια τεχνική –μέθοδο αποκατάστασης δοντιών που είχαν χαθεί. Ωστόσο, από τότε που άρχισαν να εφαρμόζονται τα οδοντικά εμφυτεύματα ως η πιο ολοκληρωμένη μορφή αποκατάστασης με μεγάλη μάλιστα επιτυχία (90 -95%), οι γέφυρες σταμάτησαν να είναι τόσο δημοφιλείς.

Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνται κράματα μετάλλων και Ζιρκονία (λευκό μέταλλο). Η γέφυρα, πάνω από τον σκελετό, καλύπτεται από πορσελάνη για να αποδοθεί όσο το δυνατόν καλύτερα, η ανατομία και η αισθητική των δοντιών. Με τη χρήση της Ζιρκονίας –πιο βιοσυμβατή από άλλα υλικά, με χρώμα που προσομοιάζει με αυτό τον φυσικών δοντιών –επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή «μίμηση» του φυσικού δοντιού.

Οι οδοντικές γέφυρες «καλύπτουν» το κενό που σχηματίζεται στο στόμα από την απώλεια ενός ή περισσότερων μόνιμων φυσικών δοντιών που έχουν είτε χαθεί είτε εξαχθεί. Αποτελούν σταθερές προσθετικές αποκαταστάσεις, οι οποίες αποτελούνται από ένα ή περισσότερα τεχνητά δόντια (γεφύρωμα), τα οποία στηρίζονται σε δύο στεφάνες που τοποθετούνται εκατέρωθεν του κενού χώρου, στα παρακείμενα δόντια που λειτουργούν σαν στηρίγματα. Για να συμβεί αυτό, τα δόντια αυτά που χρησιμεύουν σαν στηρίγματα τροχίζονται, κάτι που αποφεύγεται στην τεχνική της αποκατάστασης με εμφυτεύματα.

Πρόκειται για αφαιρούμενες προσθετικές αποκαταστάσεις που αποτελούνται από μία βάση ακρυλική σε ροζ χρώμα για να προσομοιάζει με ούλα, πάνω στην οποία είναι στηριγμένα τεχνητά δόντια από ακρυλικό ή συνθετική ρητίνη. Οι οδοντοστοιχίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν όταν λείπουν όλα τα δόντια –ολικές οδοντοστοιχίες –ή όταν λείπει μία σειρά δοντιών –μερικές οδοντοστοιχίες. Οι μερικές οδοντοστοιχίες διαθέτουν ενσωματωμένο μεταλλικό σκελετό, μπάρα ή πλέγμα, ώστε να έχουν αντοχή ή σταθερότητα.